این سازمان بین المللی که با هدف تخفیف آلام انسانی و حفظ و پیشرفت بهداشت عمومی تشکیل شد، بر اساس موافقتنامه ژنو در سال ۱۸۶۴ میلادی و به خصوص به علت تلاش شخصی به نام ژن هنری دونان (Jean Henry Dunant) سوئیسی، "صلیب سرخ" نام گرفت.
در سال ۱۸۶۲ ، دونان کتاب "خاطره ای از سولفرینو Solferino " را شرح داد و خواستار تشکیل جمعیت های امدادی داوطلب برای تسکین آلام این گونه آسیب دیدگان از جنگ شد.

او چنین بیان داشت که:
"آیا نباید امکاناتی در زمان صلح و آرامش وجود داشته باشد و جمعیت هایی امدادی با داوطلبانی ایثارگر و کاملاً صالح تشکیل شوند که هدف شان مراقبت از زخمی ها در زمان جنگ باشد؟"
وی پیشنهاد کرد که خدمت به زخمی های نظامی، فعالیتی بی طرف محسوب شود و "انجمن ژنو امور عام المنفعه" با علاقه ی وافر از پیشنهاد وی استقبال کرد. در نتیجه، یک کنفرانس بین المللی با شرکت نمایندگان ۱۶ کشور در ژنو تشکیل شد و موافقتنامه ۱۸۶۴ میلادی برای بهبود وضع مجروحان جنگ، تدوین شد و به امضای نمایندگان دوازده دولت از کشورهای شرکت کننده رسید